Był sobie sklep. Wspaniale zaopatrzony, gdzie można było zawsze dostać te same towary. Najlepsze sery, wędliny, świeże jarzyny i owoce z całego świata, pyszne pieczywo, ale też te najprostsze produkty w pełnym wyborze. Sklep zniknął a lokal bardzo długo stał pusty. Pojawiła się zapowiedź otwarcia nowych delikatesów!
Delikatesy okazały się zwykłym supermarketem. Po dwóch dniach półki zaczęły świecic pustkami, zniknęły jarzyny, jogurty, sery, lepsze wędliny, nad stoiskiem rybnym pojawił się dziwny zapach. No cóż, nie czepiam się, choć towar / nie każdy niestety/ uzupełniono dopiero po kilku dniach. Nie przewidziano popytu ani tego, że wokół mieszka dużo ludzi, pierwsze koty za płoty. Dlaczego jednak nie przeszkolono personelu? Nie bardzo wiedzą czym handlują a pytanie o skład czy pochodzenie poszczególnych produktów nie ma najmniejszego sensu. Może rozpuścił nas niezwykle fachowy personel poprzedniego sklepu?
Młody człowiek układa towar na półkach, pytam go czy jest pewna rzecz / nie piszę o co chodzi, żeby nie być posądzona o kryptoreklamę/, niezbyt ekskluzywna, choć nie ma jej we wszystkich sklepach. Młody człowiek pyta z rozbrajającą szczerością - a co to jest? Tłumaczę. - A jakiej wielkości jest pudełko? - pyta dalej. Odpowiadam, że nie wiem, bo nie noszę centymetra, ale kreślę w powietrzu kształt. - Nie mam pojęcia - kończy rozmowę.
Jest przynajmniej grzeczny, w przeciwieństwie do pani, która na pytanie o inny towar odpowiada podniesionym głosem - A skąd ja mam wiedzieć? -
Najzabawniejszą przygodę przeżyła tam sąsiadka. Do koszyka wrzuciła kilka produktów żywnościowych i metalowy garnek. Przy kasie okazało się, że nie ma na nim kodu. - Ile ten garnek kosztuje? - pyta kasjerka. Odpowiedż - z przyczyn oczywistych - nie pada, więc na odsiecz przybywa inna pani, zabiera garnek i znika. Nie ma jej ok.10 minut, wraca, stuka garnkiem przed osłupiałą klientką i mówi z wyraźnym oburzeniem: - Na sklepie nie ma takiego towaru! -
- Pani sugeruje, że wniosłam ten garnek po to, żeby za niego zapłacić? - sąsiadka macha ręką, zostawia garnek, resztę zakupów i dwie obrażone panie i wychodzi...
W czasach PRL Polacy uwielbiali czeskie seriale, wśród nich była opowieść o życiu ekspedientki supermarketu " Żena za pultem" czyli "Kobieta za ladą". Z zazdrością patrzyliśmy na pełne półki czeskiego sklepu. Prawda ekranu była jednak prawdą czasu. Gdy pojechałam do ówczesnej Czechosłowacji, do Tatrzańskiej Łomnicy, przyzwyczajona do pustek w polskich sklepach, doznałam szoku widząc wielką piramidę puszek z ...polską szynką. Pal sześć jednak różnice w zaopatrzeniu. Sprzedawcy byli zaprzeczeniem polskich - grzeczni i uśmiechnięci. Jak w filmie.
