Sieroce pociągi
Przekład Berenika Janczarska
Czarna Owca 2014
Co może połączyć dziewięćdziesięcioletnią staruszkę, bogatą wdowę, i siedemnastoletnią zbuntowaną dziewczynę, gotkę, półkrwi Indiankę? Czy ich dwa światy mogą się spotkać? Najlepszą metodą jest zrozumienie, cierpliwość, umiejętność słuchania. I ta zasada obowiązuje w obie strony.
Nastoletnia Molly znalazła się pod opieką kolejnej już rodziny zastępczej. Po wcześniejszych niełatwych doświadczeniach próbuje przetrwać do osiągnięcia pełnoletności. Po kolejnej wychowawczej wpadce dostaje do odpracowania kilkadziesiąt godzin pracy społecznej. W ten sposób trafia do domu starej kobiety, Vivian Daly, u której ma uporządkować zabałaganiony strych, pełen dokumentów, pudeł z pamiątkami i rupieci.
Staruszkę intryguje młoda dziewczyna, kiedy Molly zabiera się za segregowanie dokumentów, ich właścicielka uczestniczy w porządkach. Przy okazji otwierania teczek, kopert, zeszytów, opowiada o swoim życiu. Bardzo szybko okazuje się, że trudne dzieciństwo było również jej udziałem. Wcześnie w tragicznym pożarze w Nowym Jorku straciła rodziców i rodzeństwo. Najpierw trafiła do sierocińca, a potem tzw. sierocym pociągiem pojechała na zachód kraju, gdzie w miastach i miasteczkach odbywały się swojego rodzaju "targi sierot". Dzieci zabierane były do domów, w których przede wszystkim wykorzystywano je jako siłę roboczą. Takich rodzin zastępczych Vivian zaliczyła kilka, a każda następna była gorsza od poprzedniej. Z ostatniej została wyrzucona po próbie seksualnego wykorzystania przez ojca rodziny. Trafiła w ten sposób pod opiekę nauczycielki, która pomogła jej w rozpoczęciu nowego życia. Była wtedy niewiele młodsza od Molly.
Tak właśnie splotły się losy dwóch bohaterek opowieści amerykańskiej pisarki. Molly i Vivian łączy nie tylko tragiczne dzieciństwo, obie chcą ocalić strzępy pamięci, pogrzebać w przeszłości. Molly, nowoczesna dziewczyna, daje Vivian nowe narzędzia, poprzez współczesne media odnajduje zatarte ślady i przekonuje staruszkę do poszukiwań rodziny. Sama odnajduje w sobie siłę do konfrontacji z trudną rzeczywistością i do walki o normalne życie.
Żeby napisać "Sieroce pociągi" Christina Baker Kline zbierała materiały przez dziesięć lat. Odkrywał historię z początków XX wieku, kiedy to tysiące samotnych dzieci wywożono pociągami z głodującego Nowego Jorku na farmy Środkowego Zachodu. Autorka spotykała się z żyjącymi jeszcze pasażerami "sierocych pociągów", brała udział w ich zjazdach, przeczytała setki wspomnień i świadectw, przekopała archiwa. Temat obecny był w wielu dokumentach, artykułach prasowych, ale po raz pierwszy trafił do literatury pięknej. Powstała poruszająca, wielowątkowa powieść o poszukiwaniu tożsamości, samotności i sile przetrwania.