Bernardynki, Mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu, to żeński zakon z rodziny zakonów franciszkańskich. Siostry pielęgnują tradycję adoracji Najświętszego Sakramentu. Zakon ma charakter kontemplacyjno-klauzurowy. W czasie wolnym od modlitwy bernardynki zajmują się szyciem szat liturgicznych, wypiekiem hostii i komunikantów.
Pierwszy klasztor sióstr żyjących wspólnie powstał w Krakowie w roku 1454, chociaż pierwsze wzmianki o siostrach pochodzą z 1453 roku, kiedy to powstał krakowski klasztor franciszkanów obserwantów (bernardynów) pod wezwaniem św. Bernardyna ze Sieny (założony przez św. Jana Kapistrana).
Życie zakonne sióstr oparte jest na regule trzeciego zakonu świeckiego (opartej na regule zakonnej św. Franciszka z Asyżu), która została zatwierdzona przez papieża Mikołaja V. Obecnie krakowskie bernardynki mieszkają w klasztorze przy kościele św. Józefa w Krakowie.
Istniejący do dziś murowany kościół świętego Józefa został wybudowany w latach 1694-1702 na miejscu pałacu Tęczyńskich (Opalińskich), konsekrowany dnia 23 września 1703 r. przez biskupa krakowskiego Kazimierza Łubieńskiego. Kościół został częściowo zniszczony w wielkim pożarze Krakowa w 1850 roku.
W środku ołtarza znajduje się łaskami słynący obraz świętego Józefa z Jezusem w wieku chłopięcym. Obraz pochodzi ze szkoły włoskiej, namalowany został ok. 1600 r. w stylu manierystycznym. Obraz ten - według tradycji przekazanej przez kronikę klasztoru - otrzymał w 1627 roku od papieża Urbana VIII biskup Jakub Zadzik.
W ołtarzu po stronie prawej umieszczona jest figura Serca Pana Jezusa, po stronie lewej znajduje się łaskami słynąca późnogotycka figurka Dzieciątka Jezus zwanego Koletańskim, pochodząca ze skasowanego w roku 1823 klasztoru świętej Kolety (stąd jej nazwa).
jn/www.bernardynki.com