Janka Goldstein (1920-1945) była córką Juliana Goldsteina, działacza Stowarzyszenia Rękodzielników Żydowskich Szomer Umonim, redaktora naczelnego czasopisma „Rękodzieło i Przemysł” wydawanego przez to Stowarzyszenie oraz właściciela Zakładu Artystyczno-Ślusarskiego, który mieścił się w budynkach stanowiących obecnie siedzibę Żydowskiego Muzeum Galicja. Dziennik Janki, jedyny zachowany zeszyt (jeden z wielu, które zapisała), obejmuje lata 1940-1942, a zatem jest ważnym świadectwem z lat niemieckiej okupacji – zapisem codziennego życia młodej krakowianki, którą dotknęło wykluczenie, prześladowania, a w końcu zamknięcie w odizolowanym od reszty miasta getcie. Janka niewiele miejsca w swoim dzienniku poświęcała opisywaniu okupacyjnej rzeczywistości – koncentrowała się raczej na sobie, swoich relacjach z innymi, uczuciach, wspomnieniach, zwyczajnych i niezwyczajnych wydarzeniach dnia powszedniego.
Dziennik opracowały Katarzyna Zimmerer i Ewa Czekaj. Udało się dotrzeć do licznych dokumentów pozwalających częściowo zrekonstruować losy Janki Goldstein i jej rodziny, ale o wielu osobach, o których Janka pisała w swoim dzienniku, wciąż niewiele wiadomo wiemy lub nic. Jednak dzięki zapiskom Janki wiemy, że ci ludzie istnieli.
mat.pras ŻMG/jd