Za drzewa „sędziwe” uznaje się drzewa stare, weteranami uznawane są te, które wiele "doświadczyły" i posiadają wysoką wartość kulturową, historyczną, krajobrazową.
W Ameryce szacuje się, że drzewa miejskie przeciętnie dożywają około 20 lat. Dane te są zbliżone do wyników polskich i brytyjskich, gdzie większość drzew w miastach liczy sobie od 10 do 50 lat. W miastach brytyjskich jedynie 17% drzew dożywa wieku dojrzałego, zaś tylko bardzo niewielu z nich udaje się osiągnąć wiek sędziwy. Deformacja koron, uszkodzenia pnia lub konarów, słabsze ulistnienie i przedwczesne zasychanie liści - jednym słowem: drzewa w mieście nie maja lekkiego życia. Dlatego też dendrolodzy, ekolodzy i architekci krajobrazu robią wszystko, aby zachować je w dobrym stanie. Zabetonowanie powierzchni hamuje rozwój korzeni i drzewa, a zasolenie ulic i - co za tym idzie - przemineralizowanie gleby w zimie - również nie wpływa korzystnie na rośliny. Każde uszkodzenie sędziwego drzewa może być jego otwarciem na działanie grzybów i choroby. Dlatego lepiej zapobiegać, niż leczyć. Modernizacje ulic czy chodników powinny uwzględniać ochronę kory i pni drzew.
Wg badań Edyty Rosłon-Szeryńskiej, Beaty Fortuny-Antoszkiewicz i Jana Łukaszkiewicza z katedry Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie podstawowym elementem strategii zachowania drzew weteranów jest monitoring. Każde drzewo w badanej grupie wymaga kontroli, najczęściej co roku (61%) i co dwa lata (31%), rzadziej kilka razy w roku i co 3 lata (po 4%). Z uwagi na wiek, drzewa wydzielają posusz, stąd usunięcie usychających konarów nad drogami i innymi miejscami przebywania ludzi to wskazanie pojawiające się aż 78% przypadków. Często wskazywano zastosowanie cięć postarzających (37%), poprawę warunków powietrzno-wodnych zagęszczonego gruntu pod drzewem (38%) i powiększenie strefy korzenienia się (37%). Co trzecie drzewo wymagało założenia wiązań elastycznych i poprawy zasobności gleby.
Na podstawie wyników przeprowadzonych badań drzew wypracowano model postępowania z drzewami. Zawiera on sześć zasadniczych etapów m.in: zbiór informacji o drzewach, opracowanie kryteriów waloryzacji drzew, klasyfikacja i utworzenie ewidencji drzew sędziwych i weteranów, zebranie danych pośrednich i bezpośrednich o drzewach, holistyczna ocena drzew i ich otoczenia na podstawie obiektywnych metod przez zespół ekspertów, opracowanie wskazań do postępowania z nimi i planu zarządzania drzewem, który pogodzi pogodzi jego funkcje społeczne, przyrodnicze i krajobrazowe, poprawa warunków rozwoju drzew sędziwych przy jednoczesnej dbałości o bezpieczeństwo ludzi i mienia, monitorowanie skuteczności działań na każdym etapie.